• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۲۴)


1پس عیسی از هیکل بیرون شده، برفت.و شاگردانش پیش آمدند تا عمارتهای هیکل را بدو نشان دهند. 2 عیسی ایشان را گفت، آیا همهٔ این چیزها را نمی‌بینید؟ هرآینه به شما می‌گویم در اینجا سنگی بر سنگی گذارده نخواهد شد که به زیر افکنده نشود! 3 و چون به کوه زیتون نشسته بود، شاگردانش در خلوت نزد وی آمده، گفتند، به ما بگو که این امور کی واقع می‌شود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست. 4 عیسی در جواب ایشان گفت، زنهار کسی شما را گمراه نکند! 5 زآنرو که بسا به نام من آمده خواهند گفت که، من مسیح هستم و بسیاری را گمراه خواهند کرد. 6 و جنگها و اخبار جنگها را خواهید شنید. زنهار مضطرب مشوید زیرا که وقوع این همه لازم است، لیکن انتها هنوز نیست. 7 زیرا قومی با قومی و مملکتی با مملکتی مقاومت خواهند نمود و قحطیها و وباها و زلزله‌ها در جایها پدید آید. 8 امّا همهٔ اینها آغاز دردهای زه است. 9 آنگاه شما را به مصیبت سپرده، خواهند کشت و جمیع امّت‌ها بجهت اسم من از شما نفرت کنند. 10 و در آن زمان، بسیاری لغزش خورده، یکدیگر را تسلیم کنند و از یکدیگر نفرت گیرند. 11 و بسا انبیای کَذَبه ظاهر شده، بسیاری را گمراه کنند. 12 و بجهت افزونی گناه محبّت بسیاری سرد خواهد شد. 13 لیکن هر که تا به انتها صبر کند، نجات یابد. 14 و به این بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّت‌ها شهادتی شود؛ آنگاه انتها خواهد رسید. 15 پس چون مکروهِ ویرانی را که به زبان دانیال نبی گفته شده است، در مقام مقدّس بر پا شده بینید هر که خوانَد دریافت کند 16 آنگاه هر که در یهودیّه باشد به کوهستان بگریزد؛ 17 و هر که بر بام باشد، بجهت برداشتن چیزی از خانه به زیر نیاید؛ 18 و هر که در مزرعه است، بجهت برداشتن رخت خود برنگردد. 19 لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام! 20 پس دعا کنید تا فرار شما در زمستان یا در سَبَّت نشود، 21 زیرا که در آن زمان چنان مصیبت عظیمی ظاهر می‌شود که از ابتدای عالم تا کنون نشده و نخواهد شد! 22 و اگر آن ایّام کوتاه نشدی، هیچبشری نجات نیافتی، لیکن بخاطر برگزیدگان، آن روزها کوتاه خواهد شد. 23 آنگاه اگر کسی به شما گوید، اینک، مسیح در اینجا یا در آنجا است باور مکنید، 24 زیرا که مسیحان کاذب و انبیا کَذَبَه ظاهر شده، علامات و معجزات عظیمه چنان خواهند نمود که اگر ممکن بودی برگزیدگان را نیز گمراه کردندی. 25 اینک، شما را پیش خبر دادم. 26 پس اگر شما را گویند، اینک، در صحراست، بیرون مروید یا آنکه در خلوت است، باور مکنید، 27 زیرا همچنان که برق از مشرق ساطع شده، تا به مغرب ظاهر می‌شود، ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد شد. 28 و هر جا که مرداری باشد، کرکسان در آنجا جمع شوند. 29 و فوراً بعد از مصیبت آن ایّام، آفتاب تاریک گردد و ماه نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و قوّتهای افلاک متزلزل گردد. 30 آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد و در آن وقت، جمیع طوایف زمین سینهزنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان، با قوّت و جلال عظیم می‌آید؛ 31 و فرشتگان خود را با صور بلند آواز فرستاده، برگزیدگان او را از بادهای اربعه از کران تا بکران فلک فراهم خواهند آورد. 32 پس از درخت انجیر مثلش را فرا گیرید که چون شاخهاش نازک شده، برگها می‌آورد،می‌فهمید که تابستان نزدیک است. 33 همچنین شما نیز چون این همه را بینید، بفهمید که نزدیک بلکه بر در است. 34 هرآینه به شما می‌گویم تا این همه واقع نشود، این طایفه نخواهد گذشت. 35 آسمان و زمین زایل خواهد شد، لیکن سخنان من هرگز زایل نخواهد شد. 36 امّا از آن روز و ساعت هیچ کس اطّلاع ندارد، حَتَّی ملائکه آسمان جز پدر من و بس. 37 لیکن چنانکه ایّام نوح بود، ظهور پسر انسان نیز چنان خواهد بود. 38 زیرا همچنان که در ایّام قبل از طوفان می‌خوردند و می‌آشامیدند و نکاح می‌کردند و منکوحه می‌شدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت، 39 و نفهمیدند تا طوفان آمده، همه را ببرد، همچنین ظهور پسر انسان نیز خواهد بود. 40 آنگاه دو نفری که در مزرعهای می‌باشند، یکی گرفته و دیگری واگذارده شود. 41 و دو زن که دستآس می‌کنند، یکی گرفته و دیگری رها شود. 42 پس بیدار باشید زیرا که نمی‌دانید در کدام ساعت خداوند شما می‌آید. 43 لیکن این را بدانید که اگر صاحب خانه می‌دانست در چه پاس از شب دزد می‌آید، بیدار می‌ماند و نمی‌گذاشت که به خانهاش نقب زند. 44 لهذا شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نبرید، پسر انسان می‌آید. 45 پس آن غلام امین و دانا کیست که آقایش او را بر اهل خانهٔ خود بگمارد تا ایشان را در وقتمعیّن خوراک دهد؟ 46 خوشابحال آن غلامی که چون آقایش آید، او را در چنین کار مشغول یابد. 47 هرآینه به شما می‌گویم که او را بر تمام مایملک خود خواهد گماشت. 48 لیکن هرگاه آن غلام شریر با خود گوید که آقای من در آمدن تأخیر می‌نماید، 49 و شروع کند به زدن همقطاران خود و خوردن و نوشیدن با می‌گساران، 50 هرآینه آقای آن غلام آید، در روزی که منتظر نباشد و در ساعتی که نداند، 51 و او را دو پاره کرده، نصیبش را با ریاکاران قرار دهد در مکانی که گریه و فشار دندان خواهد بود.

تفسیر فشرده آیات


1 فصل های ۲۴ و ۲۵ آخرین مبحث از پنج مبحث اصلی انجیل متی را تشکیل می¬دهند که به مبحث «کوه زیتون» مشهور است. مبحث کوه زیتون در مورد نبوتهای زمان آخر می¬باشد. عمارتهای معبد اشاره به معبد پرشکوه اورشلیم بود که ساخت آن توسط هیرودیس کبیر در (۲۰ق.م.) شروع شد و حتی تا هنگام تخریب کامل آن توسط رومیان در (۷۰میلادی) بنای آن هنوز کامل نشده بود. در زمان مسیح معبد اورشلیم یکی از زیباترین بناها در دنیا بود که از قطعات بزرگ سنگ مرمر به ابعاد(۴×۴×۱۳) متر ساخته شده بود. در نمای این بنای با شکوه، طلاکاری¬های بسیار زیبا به کار رفته بود و به خصوص در ضلع شرقی دیوار معبد که ورودی اصلی آن قرار داشت؛ از ورقه¬های طلا پوشانده شده بود. این ورقه¬ها، نور خورشید را منعکس می¬کرد و جلوه¬ای خاص به کل معبد می¬بخشید. شاید شاگردان مسیح دل نگران از نبوت مسیح در مورد تخریب این معبد(متی۳۸:۲۳)، عمارتهای این مکان را به مسیح نشان می¬دهند تا مجددا سوالاتی را در این راستا مطرح کنند. 2 این نبوت مسیح کلمه به کلمه در سال(۷۰میلادی) به وقوع پیوست. سپاه رومیان به فرماندهی تیطُس، معبد اورشلیم را به آتش کشیده، آن را با خاک یکسان کردند و طلای آن را به غارت بردند. 3 کوه زیتون در واقع تپه-ای است که مقابل معبد اورشلیم در وادی قَدرون به سمت شرق قرار گرفته و زیباترین دورنمای شهر اورشلیم از این تپه قابل رویت است. در پایین این تپه باغ جِتْسیمانی واقع شده است که مسیح، شام آخر را در خانه ای واقع در حوالی آن باغ صرف کرد. همچنین وقایع آن شب و دستگیری وی در آنجا اتفاق افتاد. توجه کنید که شاگردان دو سوال کاملا متمایز و بسیار مهم از مسیح ¬پرسیدند: اول اینکه «این امور(تخریب معبد اورشلیم) کی واقع می¬شود؟» و دوم اینکه «نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست؟» شاید شاگردان در خود می اندیشیدند که با تخریب شهر اورشلیم و معبد آن، ملکوت هزار ساله مسیح نیز آغاز می¬گردد. احتمالا آنها نبوت (زکریای نبی۱:۱۴-۲)را مد نظر داشتند. توجه به این نکته ضروری است که مبحث کوه زیتون( فصل های ۲۴و ۲۵) مربوط به اورشلیم، کشور اسرائیل، یهودیان و آمدن ثانویه مسیح برای برقراری ملکوت هزار ساله اش می¬باشد و تاسیس کلیسا، دوره کلیسا و ایمانداران غیر یهودی یا یهودی کل این دوران در این مبحث مد نظر نیست. دوره کلیسا به فاصله زمانی اطلاق می¬شود که از اولین روز پنطیکاست (ده روز بعد از صعود مسیح به آسمان و پنجاه روز بعد از قیامش) آغاز شده و دقیقا هنگام ظهور دَجّال (ضد مسیح) خاتمه میابد. توجه کنید که دَجّال(ضد مسیح) به مدت هفت سال بر سراسر دنیا حکومت خواهد کرد و بعد از آن بازگشت ثانویه مسیح بوقوع خواهد پیوست(برای اطلاعات بیشتر به نبوت های کتاب دانیال در عهد عتیق و کتاب مکاشفه در عهد جدید مراجعه کنید). دوره کلیسا که حدودا دو هزار سال از آن می-گذرد در نبوتهای عهد عتیق به آن اشاره نشده است زیرا به قوم یهود مرتبط نیست. هرچند که شاگردان احتمالا مرگ و مصلوب شدن مسیح را گوشه ذهن خود داشتند(متی۱۹:۲۰) ولی مسئله صعود مسیح به آسمان و شروع دوره کلیسا تا آمدن ثانویه مسیح بر آنان پوشیده بود. 4-8 در اینجا مسیح به وقایع زمان آخر که به بازگشت ثانویه وی ختم می¬شود، اشاره می کند. طبق برخی از مفسرین این بخش به طور اخص وقایع مرتبط به نیمه اول (۳٫۵ سال) از دوره حکومت هفت ساله دَجّال (ضد مسیح) را توصیف می-کند. این دوره هفت ساله به «هفتهٔ دانیال» نیز مشهور است(دانیال۲۷:۹). وقایع این دوران به نحوی با وقایع هفت مُهْر، فصل ششم کتاب مکاشفه مطابقت دارد؛ ۱-مسیح قلابی یا دَجّال(متی۴:۲۴و۵؛ مکاشفه ۱:۶و۲) ۲-جنگها و اخبار جنگها (متی۶:۲۴؛ مکاشفه ۳:۶و۴) در اینجا جنگها و درگیری ها در مقیاس جهانی آغاز می¬شود(متی۷:۲۴ قسمت اول) ۳- قحطی و وقایع حادّ و غیر معمول شروع می¬شود(متی۷:۲۴؛ مکاشفه۷:۶-۱۱) و زلزله های عظیم رخ می¬دهد(متی۷:۲۴؛ مکاشفه۱۲:۶-۱۴) و همه اینها آغاز دردهای زه است(درد زه دردی است که زن باردار هنگام شروع زایمان احساس می¬کند و تا زمان زایمان و تولد نوزاد که ممکن است ساعتها به طول انجامد ادامه می¬یابد). چند مشخصه این درد زه عبارتند از: ۱-این درد زایمان سیر صعودی داشته و رفته رفته به اوج خود میرسد. ۲-همیشه چندین ساعت بین شروع درد تا زایمان فاصله زمانی وجود دارد. ۳-در انتهای این دوره، نوزادی به دنیا می¬آید که دردها و وقایع قبل از آن را کاملا تحت الشعاع قرار می¬دهد. وقایع هفت سال حکومت دَجّال(ضد مسیح) یا «هفته دانیال» نیز با هفت مُهر مکاشفه فصل شش آغاز می¬گردد(متی۴:۲۴-۷) و به داوری بسیار عظیم و غیر قابل تصور خدا بر دنیای آن زمان و در سه و نیم سال پایانی که به «مصیبت بزرگ» معروف است (مکاشفه فصل ۱۶) ختم می¬شود. در انتها، عیسی مسیح خداوند می¬آید که امور قبل از آن را تحت الشعاع قرار داده و یک دوره کاملا جدید، غیرمنتظره و متفاوت با روال سابق در جهان آغاز می¬گردد. 9-14 در ادامه این مبحث، مسیح با بکار بردن کلمه «آنگاه» به مرحله دوم وقایع آخر اشاره می¬کند که همان نیمه دوم(۳٫۵ سال دوم) دوره هفت ساله حکومت دَجّال (ضدمسیح) است که به «مصیبت عُظمی یا مصیبت بزرگ» (great tribulation) مشهور است. در این دوره قوم اسرائیل متحمل مصیبت¬های بسیار سخت خواهد شد. توجه کنید که طبق کتاب (دانیال۲۷:۹) دَجّال در ابتدای حکومت جهانی هفت سالهٔ خود، پیمان صلح با اسرائیل خواهد بست ولی بعد از ۳٫۵ سال معاهده یا پیمان صلح را زیر پا گذاشته و اسرائیل را تحت جفای عظیم قرار خواهد ¬داد(دانیال ۲۵:۷) و حتی در معبد خدا در اورشلیم مجسمه خود را قرار داده و آن مکان را مکروه می¬سازد(دانیال ۲۷:۹؛ دوم تسالونیکیان۳:۲و۴). در دوره «مصیبت بزرگ» بسیاری از جمعیت اسرائیل کشته خواهند شد(متی۹:۲۴). بسیاری از ایمانداران یهودی که به مسیح ایمان می آورند در آن دوره شهید می¬شوند ولی ایمان بسیاری نیز با فریب انبیای کذبه که خود را مسیح موعود معرفی می کنند و حتی معجزاتی نیز انجام خواهند داد سرد(مکاشفه ۱۱:۱۳-۱۵) می شود. ولی عده بسیار اندکی که با صبر و تحمل ایمان خود را حفظ کنند با عبور از این مشکلات عظیم وارد ملکوت هزارساله مسیح خواهند شد. توجه کنید که همه ایمانداران واقعی به مسیح قبل از آغاز دوره هفت ساله دَجّال به آسمان ربوده خواهند شد تا سهمی در داوری عظیم خدا بر جهان گناهکار نبرند و منظور از ایمانداران در متن متی ۲۴ کسانی هستند که در دوره هفت ساله حکمرانی دَجّال توبه کرده به مسیح ایمان می آورند. با وجود داوری خدا و جفای ایمانداران از سوی دجال، پیام انجیل در تمامی جهان بشارت داده خواهد شد و عده¬ای اندک نیز به مسیح ایمان خواهند آورد(مکاشفه۶:۱۴و۱۲و۱۳). سپس «انتها» یعنی انتهای وقایع دوره دَجّال و ابتدای برقراری ملکوت هزار ساله مسیح فرا خواهد رسید. 15 دوره «مصیبت بزرگ» (great tribulation) که در واقع نیمه دوم دوره هفت ساله حکومت جهانی دَجّال(ضد مسیح)است با علامت مشخصه «مکروه ویرانی» که اشاره ای است به بی حرمتی و مکروه کردن معبد خدا در اورشلیم، آغاز می¬گردد(دانیال ۲۷:۹، ۳۱:۱۱). توجه کنید که در قرن دوم قبل از میلاد (۱۶۸ ق. م.) آنتیکوس اِپیفانس، پادشاه وقت سوریه بر اورشلیم هجوم آورده و بعد از تصرف آن، قربانگاهی برای زئوس(خدای معروف یونانیان) در معبد اورشلیم بنا و حتی خوک هایی نیز بر آن ذبح کرد. این واقعه شمه ای بود از آن واقعه نهایی که می¬بایست در آینده اتفاق بیا¬فتد. مسیح در اینجا دقیقا نشان میدهد که نبوت دانیال در آینده و قبل از بازگشت ثانویه مسیح واقع خواهد شد. برخی از مفسرین معتقدند که این پیشگویی در سال (۷۰میلادی) زمانی که سپاه روم اورشلیم را محاصره کرد و آن را همراه معبد خدا به آتش کشیدند و هزاران یهودی را به قتل رساندند تحقق یافته است ولی صراحتا حوادثی که مسیح در متی ۲۴ و ۲۵ از آن سخن می¬گوید از نظر وسعت و مقیاس قابل مقایسه با هیچ حادثه¬ای در تاریخ اسرائیل و حتی تاریخ دنیا نمی¬باشد و طبیعتا در مورد آینده¬ای دور و انتهای زمان است. حتی پولس رسول به این امر در (دوم تسالونیکیان۳:۲و ۴) و یوحنا رسول در (مکاشفه۱۴:۱۳و۱۵)به آن اشاره می¬کنند. این واقعه، زمانی اتفاق می¬افتد که دَجّال(ضد مسیح) عهد یا پیمان صلح خود را با اسرائیل زیر پا می گذارد و مجسمه خود را در معبد خدا در اورشلیم علم می کند. 16 احتمالا اشاره¬ای است به ناحیه جنوب شرقی اورشلیم به خصوص منطقه دریای مرده که غارها و پناه¬گاههای طبیعی بسیاری در آنجا وجود دارند . قابل ذکر است که داود پادشاه برای فرار از دست شاوُل(اولین پادشاه اسرائیل که قصد کشتن داوود را داشت) به این منطقه پناه برد. 21 این آیه از اهمیّت ویژه¬ای برخوردار است زیرا اوّلا به دوره مشخص در زمان آینده اشاره می¬کند و دوّما مقیاس و وسعت آن قابل مقایسه با هیچ حادثه¬ای در تاریخ نیست. در این دوره به خصوص نیمه دوم از دوره هفت ساله حکومت جهانی دَجّال (ضد مسیح) که به مصیبت بزرگ مشهوراست؛ خداوند این دنیا و ساکنانش را به طور غیرقابل تصوری داوری خواهد نمود و خشم خود را بر دنیا خواهد ریخت. وقایعی بسیار تلخ و وحشتناک که شدت آنها به تدریج با نزدیک شدن به پایان آن به طور تصاعدی افزایش خواهد یافت اتفاق خواهند افتاد(مکاشفه فصلهای ۶ تا ۱۹). 22 دوره «مصیبت بزرگ» که در آن خداوند خشم و غضب خود را بر این کره خاکی و ساکنان آن خواهد ریخت(به خصوص هفت پیالهء مکاشفه۱۶) ۳٫۵ سال به طول می¬انجامد. توجه کنید که این آیه مجددا تاییدی است بر اینکه، متی ۲۴و ۲۵ با نبوتهای دانیال نبی و مکاشفه همخوانی کامل داشته و در موردانتهای زمان است. طبیعتا اگر وقایع دوره مصیبت بزرگ برای مدتی بیش از ۳٫۵ سال ادامه پیدا می¬کرد هیچ موجودی بر روی کره خاکی زنده نمی¬ماند. 23و24 این آیات نشان می¬دهند که در دوره حکومت دَجّال(ضد مسیح) و مخصوصا نیمه دوم آن، مسیح های تقلبی و انبیاء کاذب برای فریب بسیاری بسیج می¬شوند و حتی با نیروی شیطانی قادر به انجام معجزاتی نیز خواهند بود. آیه ۲۴ نشان می¬دهد که لغزش و سقوط برگزیدگان و نجات یافتگان غیر ممکن است و کسانی را که خداوند پیش از بنیاد عالم برای حیات ابدی برگزیده است هرگز نجات خود را از دست نخواهند داد و تا به آخر به مسیح وفادار خواهند ماند. 25و27 هنگام بازگشت ثانویه، عیسی مسیح خداوند از آسمان ظاهر شده و همچون خورشیدی درخشان هر چشمی او را خواهد دید. 28 طبق (مکاشفه۱۱:۱۹-۲۱) مسیح کل لشکر دَجّال(ضد مسیح) را مغلوب کرده و نابود می سازد. پرندگان بسیاری برای خوردن اجساد این افراد در آن منطقه هجوم خواهند آورد. 29 تاریکی خورشید یکی از نبوتهای مربوط به آمدن ثانویه مسیح و روز خداوند است (اشعیا۹:۱۳و۱۰؛ حزقیال۷:۳۲و۸؛ یوئیل۱۰:۲و۳۱، ۱۵:۳؛ آموس۹:۸؛ مکاشفه۱۲:۶، ۱۲:۸) 30 علامت پسر انسان به نور درخشانی که از مسیح ساتع می گردد و همچون خورشیدی عظیم، آسمان تاریک دوره «مصیبت بزرگ» را روشنایی می¬بخشد، اشاره دارد. جمعیت بازمانده در انتهای مصیبت بزرگ نور عظیم آمدن مسیح را خواهند دید. 31 در این مقطع زمانی پادشاهی هزار ساله مسیح با مقدسینی که از آسمان با وی به زمین بر میگردند و برگزیدگانش آغاز می¬شود. توجه کنید که تقریبا کل جمعیت کره زمین بعد از وقایع مصیبت بزرگ و داوری مسیح نابود می شوند و عده اندکی از ایمانداران زنده خواهند ماند. 32و33 در بخش نخستین این مبحث (متی ۴:۲۴-۳۱) مسیح به طور مستقیم در مورد وقایع آخر صحبت می¬کند. سپس در ادامه، وی بعضی کاربردهای عملی و دستورالعمل هایی را در رابطه با بازگشت ثانویه اش ارائه می¬دهد. توجه به این نکته حائز اهمیت است که مخاطبین اصلی و اولیه این مبحث، نسل های آتی که در دوران «مصیبت یا Tribulation» و حکومت دَجّال زندگی خواهند کرد است که بلافاصله بعد از خاتمه این دوره آمدن مسیح را شاهد خواهند بود. ولی ما که در «دوره یا عصر کلیسا» زیست می¬کنیم(دوره¬ای که از صعود مسیح به آسمان شروع شده و تا ابتدای حکومت دجال ادامه می¬یابد) نیز درسهایی از این قسمت می¬آموزیم. زیرا همان طور که یوحنا رسول در رساله (اول یوحنا ۱:۴-۶)اشاره می¬کند هم اینک نیز دّجّالان بسیاری در جهان وجود دارند که ضد مسیح بوده و در طول تاریخ با ایمانداران مسیح به خاطر پیشبرد ملکوت مسیح و اعلام انجیل مخالفت کرده اند. همان طور که ایمانداران آتی در مواجه با حکومت دَجّال باید نسبت به انجیل مسیح وفادار و بیدار باشند ما نیز در این دوران باید هوشیار و بیدار باشیم. 34 منظور مسیح از «این طایفه»، مردم یهود قرن اول میلادی نیست زیرا تکلیف آن طایفه معلوم بود؛ آنها عیسی مسیح را انکار کرده و بسیاری از آنان به او ایمان نیاوردند و داوری خدا را ۷۰میلادی تجربه کردند بطوری که معبد خدا در اورشلیم با خاک یکسان شد و صدها هزار یهودی توسط سپاه رومیان کشته شدند و بقیه به نواحی دیگر گریختند. حیات سیاسی اسرائیل نیز در این برهه از زمان خاتمه یافت ولی وقایع متی ۲۴ مربوط به دوره حکومت دَجّال در زمان آخر بوده و در مورد «طایفه یهود» در آن زمان است. در اینجا مسیح اشاره می¬کند که قوم اسرائیل در آن زمان به طور کامل نابود نخواهد شد بلکه بخشی از آن قوم به مسیح ایمان خواهند آورد و وارد ملکوت مسیح خواهند شد. برای بازگشت ثانویه مسیح ضروری است که همه این نشانه ها به طور کامل و یکی پس از دیگری واقع شوند. توجه کنید که بعضی از این نشانه ها مانند جنگ ها، زلزله ها و پیامبران کاذب، مسیح های کاذب و... در طول تاریخ وجود داشته اند و دارند؛ ولی نشانه های زمان آخر از نظر مقیاس چنان وسیع می¬باشند که اصولا قابل مقایسه با نشانه های کنونی نیستند. 35 (اشعیا ۱۸:۲۴-۲۰ ؛ دوم پطرس ۱۰:۳-۱۲) 36 لحظه دقیق آمدن مسیح بر همگان پوشیده است (مرقس ۲۲:۱۳و ۲۳). در دوران خدمتش، عیسی مسیح خود را از جلال آسمانی اش خالی کرده و خود را کاملا تسلیم و مطیع پدر ساخته بود. شاگردان و رسولان مسیح مشتاق بودند تا از لحظه دقیق وقوع این حوادث مطلع باشند ولی مسیح صراحتا به آنها می¬گوید « از شما نیست که زمانها و اوقاتی را که پدر در قدرت خود نگاه داشته است بدانید»(اعمال رسولان ۷:۱). از سویی دیگر تاکید مسیح بر وفاداری، هوشیاری، انتظار، خدمت و آمادگی ایمانداران است. 37-39 هرچند نوح برای مدت صدوبیست سال از آمدن طوفان عظیم به مردم عصر خود هشدار می¬داد و ساخت کشتی در طول این مدت خود گواه و شهادتی بر آن بود ولی عکس العمل مردم بی تفاوتی، مخالفت و تمسخر بود. آنها توجهی به گفته های نوح نکردند تا اینکه لحظه طوفان فرا رسید و فرصت توبه و بازگشت به خداوند به پایان رسید. کشتی نوح در واقع مثالی است از مسیح که هرکس به او پناه برد از داوری عظیم خدا نجات خواهد یافت و به حیات ابدی نائل می¬گرد. 40و41 همان طور که در زمان نوح همه مردم دنیا به دلیل داوری خداوند، در طوفان از بین رفتند و فقط عده ای اندک(هشت نفر یعنی نوح و خانواده اش) نجات یافتند تا زمین را مجددا پر سازند؛ در زمان آخر نیز بی ایمانان در داوری عظیم الهی از بین خواهند رفت و زمین به ایمانداران مسیح واگذار می¬شود تا آن را صاحب گردند(متی ۵:۵). توجه کنید که این آیه به واقعه «ربوده شدن یا Rapture» کلیسا که درست قبل از شروع دوران حکومت دَجّال اتفاق خواهد افتاد و در آن ایمانداران واقعی مسیح ناگهان و به یک چشم برهم زدن از روی کره زمین به آسمان ربوده خواهند شد اشاره نمی کند بلکه مسیح دراین آیه در مورد افرادی صحبت میکند که در دوره «مصیبت بزرگ» به او ایمان می¬آورند و در انتهای این دوره هنوز زنده می¬باشند و بنابراین وارث کره زمین خواهند شد. ولی هنگام بازگشت ثانویه، همه بی ایمانان در داوری مسیح نابود خواهند شد(متی۳۱:۲۵-۴۶). 42-44 ایمانداران همه عصرها چه در دوره کلیسا و چه در دوره «مصیبت یا Tribulation» و آخرزمان باید از نظر روحانی بیدار و هوشیار باشند. ایماندار بیدار و هوشیار ایمانداری است که به دعا و پرستش روزانه و مطالعه کلام خدا اهمیت می¬دهد و جد و جهد می¬ورزد تا با درک و تفسیر صحیح کلام خدا؛ اصول و تعالیم کتاب مقدس را در زندگی روزمره خود بکار گیرد. 45-51 در اینجا "غلام" اشاره به همه انسانها دارد، خداوند به هر کس سرمایه ای خاص مانند استعدادهای گوناگون، وقت، توانایی و سلامت فیزیکی و ثروت و...ارزانی کرده است و از همه انسان ها انتظار دارد که با حکمت و دانایی به وظایف خود عمل کنند. وظیفه اصلی انسانها این است که در وهله اول به خدا و کلام او توجه کنند. هشدار مسیح این است که انسانها باید برای روز داوری و بازگشت وی آماده باشند که لازمه آن «توبه از گناهان»، «ایمان به عیسی مسیح به عنوان خداوند و نجات دهنده» و «مطابعت از کلام خدا» است. برای تحقق این مهّم بر خلاف مردم عصر نوح باید مطابق اراده خداوند زندگی کنیم. زمانی که مطابق اراده خود زندگی می¬کنیم در واقع خدا را به کناری نهاده و خودمان را می¬پرستیم و همچون غلام شریر در مَثَل مسیح محکوم به داوری و مرگ ابدی خواهیم بود(دوم پطرس ۳:۳-۷).